Bende de oluyordu o tüm gün harika geçerdi gece tatlı krizleri çikolata krizleri tutardı. Dolabı karıştırıp ne bulursam yerdim uyuyacağım zaman büyük pişmanlık olur sabah aynı döngü... Ama araştırdıkça aslında beslenmemin gerçekten nasıl olması gerektiğini öğrendim. Ve yerken zevk almaya başladım.Eskiden aç olmasam bile teklifleri reddedemezdim. Artık en sevdiğim fast fooda bile ihtiyacım yok diyip reddedebiliyorum. Bence bu tarz yaşamayı biraz sabredip benimsemen lazım. Önce kendini yapabileceğine ve motivasyonunu kaybetmeyeceğine inandırman lazım. Benim diyabet hastası olmam da bu süreci hzlandırdı tabiki. çocuklar için bir şey diyemem :) zordur :) ama herkesin kendine vakit ayırması lazım ayırman lazım öz saygı için :) umarım faydam dokunmuştur:)